O ten anturaż i program zadbali organizatorzy, czy Podhalańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk, Muzeum Podhalańskie im. Czesława Pajerskiego i wydział promocji Urzędu Miasta. Regionalistkę i społeczniczkę, bez której nic ważnego na Podhalu się nie dzieje, zaangażowaną w prace naukową etnolożkę, autorkę cennych monograficznych publikacji i pozycji albumowych – zachęcały do zwierzeń o pracy nad „Małym królewicem” Lucyna Czubernat i Katarzyna Put. A wszystko to przy akompaniamencie muzyki i śpiewu dwóch góralskich zespołów: „Młode Podhale” i „Dziurawiec”.     

Co ciekawe – propozycja przetłumaczenia na podhalańską gwarę kultowego choć tak miniaturowego arcydzieła światowej literatury, kochanego i przez dzieci, i przez dorosłych, wcale nie wyszła z regionu. Zwróciło się z nią do Stasi Trebuni poznańskie wydawnictwo Media-Rodzina, a osobę, która najlepiej sobie poradzi z takim wyzwaniem wskazał etnograf i literat – Antoni Kroh. Jednak nie obyło się bez rozterek adekwatnych do wielkości wyzwania.

Mimo tych wahań, przeważyło zrośnięcie z gwarą, która była rodzimym żywiołem, mową domu i czasu dorastania, a jednocześnie – skarbnicą przechowującą obraz świata i doświadczenia minionych pokoleń skalnej ziemi. 

Tak powstał przekład, który urodą języka, siłą i szczerością uczuć w nim w nim zamkniętych wpisał się w ciąg gwarowych tłumaczeń „Małego Księcia”. Jest bowiem tłumaczenie na gwarę wielkopolską, pt. „Książę Szaranek”, można też – za sprawą  Juliusza Kubela – przeczytać arcydzieło Saint Exupery,ego po śląsku. Z nazwaniem tego akurat tłumaczenia gwarowym byłby jednak pewien problem, bo w przypadku Śląska trzeba na razie mówić o wielości nie skodyfikowanych dialektów.

Żeby sprostać podjętemu wyzwaniu, autorka przekładu zaczęła sie wgłębiać w XIX-wieczną gwarę podhalańską, studiowała inne gwarowe przekłady, sięgnęła i do francuskiego oryginału ponadczasowego arcydzieła. W tym, że nasza gwara doskonale potrafi wyrażać najsubtelniejsze uczucia, upewniała zgromadzonych w ratuszu również poetka Wanda Szado-Kudasikowa, bo przecież wystarczy sięgnąć po Tetmajera.

Wspomagany skrzypcowo przez Pawła Staszla zespół „Młode Podhale” wolał jednak trzymać się ziemi niż fruwać po asteroidach, bo góralki o księciach – małych czy dużych – swoje wiedzą. Staszel junior – Kuba – przysiadł się natomiast ze skrzypcami do „Dziurawca”.

Zgromadzonych na promocji góralska grupa uraczyła dowcipną inscenizacją fragmentu „Małego królewica” – a był to dialog kapryśnej róży z tytułowym bohaterem.

Zamysł literackiego wieczoru – pełnego muzycznej i śpiewaczej stereofonii za sprawą „Dziurawca” i Młodego Podhala” po dwóch stronach ratuszowej sali – polegał jednak przede wszystkim na lekturze wybranych fragmentów gwarowych przekładów. Żeby móc poczuć odmienność leksyki i melodię zdań.

Spotkanie w ratuszu spontanicznie i symbolicznie stało się międzynarodowe, gośćmi ze Stanów byli bowiem państwo Żółtkowie. A za sprawą Haliny Marduły-Tizon, góralki mieszkającej Francji i akurat z wizytą w rodzinnych stronach – nie brakło też lektury francuskiego oryginału.

Ponieważ „Mały książę” – jak każdy moralitet – ma swoje przesłanie, wybrzmiało ono głosem autorki przekładu.  

(asz)