Do tłumu zebranego przed kościołem Najświętszego Serca Pana Jezusa, skąd wyruszała procesja, przy kolejnych stacjach, na blokowych osiedlach, dołączały kolejne osoby, rodziny i grupki. Nie brakowało i uczestników na wózkach inwalidzkich.

Tego roku treści czytań pochodziły z kolumnady bazyliki Matki Bożej Różańcowej w Fatimie. Przypominały one objawienia sprzed stu lat, opromienione „światłem jaśniejszym od słońca”; wydarzenia im towarzyszące i ich przesłania: wezwanie do pokuty, pokory, przebłagalnej modlitwy, otwarcia serc na bożą łaskę. Zawierało się w nich i wskazanie na odkupieńczą moc cierpienia.

W blasku pochodni krzyż przejmowały i niosły różne grupy: Akcja Katolicka z parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa i parafii św. Katarzyny, które organizowały Drogę Krzyżową; Straż Honorowa z obu tych parafii, Rycerze Kolumba, górale ze Związku Podhalan, harcerze, młodzież oazowa, lektorska; służba liturgiczna, strażacy z OSP, przedstawiciele wszystkich parafii nowotarskich. Wolną trasę dla procesji zapewniała zmotoryzowana policja, wstrzymując ruch na ulicach i skrzyżowaniach.

Drogę Krzyżową prowadził ks. Daniel Tomczak, w asyście organisty Piotra Augustyna. Za nimi szło grono duchownych, wierni z lampionami i świecami w rękach, co przypominało Chrystusa, który przyszedł „jako światło świata”, „pełen łaski i prawdy”. Każdy z nich niósł Drogą Krzyżową swoje własne doświadczenia, bóle, intencje i prośby.

XVI i być może najtłumniejsza Droga Krzyżowa zakończyła się modlitwą w rynku, przed kościołem św. Katarzyny, a ludzie rozchodzili się do domów w skupieniu, wzmocnieni też poczuciem wspólnoty.

asz