Włącz dźwięk

Mają one bowiem słaby układ kostny, co powoduje, że uczeń nie może siedzieć przez dłuższy czas w jednej pozycji. Takie unieruchomienie wyraźnie go męczy. Jego myślenie oparte jest na konkrecie, czyli wymaga dotykania, układania, dopasowywania, szukania innych swoich rozwiązań itd.

Bardzo chwiejna uwaga sprawia, że uczeń nie może skupić się na jednej rzeczy przez dłuższy czas. Jest jeszcze gorzej, gdy zanika zainteresowanie danym przedmiotem lub czynnością.
Ma ponadto naturalną potrzebę ruchu i zabawy.

Tym zasadom rozwojowym dziecka musi być podporządkowana nauka.
Zły system nauki prowadzi bowiem u dziecka do zaniku motywacji zewnętrznej. Nie widzi ono potrzeby uczenia się, okazuje znudzenie, wychodzi z ławki i szuka czegoś interesującego. wtedy niesłusznie podejrzewamy ADHD.

W poznaniu tymczasem muszą występować wszystkie fazy, czyli: wrażenia, spostrzeżenia, wyobrażenia, pojęcia, wiadomości, umiejętności i sprawności.

Tym razem na załączonych filmikach pokażemy, w jaki sposób można u ucznia kształtować pojęcie liczb od 1 – 10 na zbiorach elementów.

Jest to pierwsza faza poznawcza, czyli wyobrażenia.
Chodzi o liczbę KARDYNALNĄ, a nie o liczbę PORZĄDKOWĄ.

Uczniowie posiadają wyprawki z pomocami opracowanymi przez autorkę metody, panią Irenę Budziszewską. Na swoich stolikach układają różne przykłady matematyczne podane przez nauczyciela.

Uczeń otrzymał kartoniki z elementami, układa je w sposób rosnący. Uczniowie pracują na lekcji samodzielnie. Najpierw otrzymane kartoniki układają równo, mogą je przeliczać. Następnie odwracają kartoniki na drugą stronę, gdzie zobaczą pewną ilość elementów. Mogą te elementy przeliczać i dopasowywać do nich odpowiednią liczbę, np. jeśli jest pięć elementów, to obok uczeń położy liczbę 5.

Początkowo niektórzy uczniowie mogą mieć trudności z wykonywaniem poleceń nauczyciela, gdyż pojęcia zbioru, elementy, znak równości – są dla nich nowe.

Problemu jednak nie będzie, ponieważ uczniowie mogą sobie wzajemnie pomagać. Odpada w ten sposób pojedyncze odpytywanie ucznia. 

Nauczyciel śledzi czynności uczniów całej klasy, może odgadnąć na jakim etapie poznawczym są już uczniowie. Jeśli realizuje temat na etapie pojęć, to może uczniom polecić inne działania w układaniu kartoników.

W tym przypadku uczniowie już samodzielnie ułożą kartoniki z elementami w sposób rosnący.

Na poprzednich zajęciach uczniowie nauczyli się układania w sposób rosnący. Nauczyciel sprawdza, czy wszyscy wiedzą, co to znaczy “w sposób rosnący”. Uczniowie układają tak samo jak na poprzedniej lekcji. 

Jeśli któryś z uczniów nie wykonał czynności, nauczyciel indywidualnie musi dziecku wytłumaczyć to zagadnienie.

Następnym zajęciem uczniów będzie próba układania kartoników w odwrotnej kolejności, czyli MALEJĄCO.

Uczniowie mogą być ocenieni przez nauczyciela bez odpytywania, bo czynności wykonane świadczą o zasobie wiedzy ucznia.

Na następnych zajęciach czynności zostaną powtórzone. Jeśli uczniowie dobrze ułożyli kartoniki w sposób rosnąco i malejąco, to nauczyciel przechodzi do następnego tematu, czyli PORÓWNYWANIA ZBIORÓW.

Uczniowie przeliczają, układają kartoniki w pary i wstawiają między zbiorami znaki: mniejszości lub większości.

Po takich ćwiczeniach przygotowawczych nauczyciel z powodzeniem może przejść do opracowania monografii liczb od 1 do 10, też na bazie czynności z różnymi elementami.

Trzy zaprezentowane filmiki pokazały, jak dzieci zdobywają wiadomości nie drogą wypełniania luk testowych, tylko drogą działa w formie zabawowej – układania i mówienia o tym co robią w danym momencie i dlaczego.

Najważniejsze jest to, że uczniowie się nie zmęczyli i mają uczucie dobrze wykonanej pracy. Czy nie o to nam chodzi ?