Dla uczczenia pamięci tych, którzy byli mieszkańcami naszej ziemi i przez lata współtworzyli jej kulturę, historię i rzeczywistość, wystarczyły proste środki, tak wymowne, że wbijały w fotel, chwytały za gardło. W półmroku sali widowiskowej, gdzie jedynym wizualnym, zmieniającym się efektem było punktowe światło padające na plansze przedstawiające przedwojenny Nowy Targ i jego mieszkańców, uczestnicy spotkania mieli okazję wysłuchać słowno-muzycznego programu, w którym nastrojowe dźwięki przeplatały się z poetyckimi strofami.

Treść stanowiły niezwykle poruszające wiersze polskich i żydowskich poetów, dla których klamrą były tragiczne przeżycia i wspomnienia związane z Holocaustem. Wiersze czytali: Marcin Kudasik, Wanda Szado-Kudasik, Zofia Pawlikowska, Renata Lipkowska i Sylwia Kwak, a o oprawę muzyczną zadbał Szymon Kudasik.

Ta część spotkania narzuciła swoją formą intymne, introspektywne przeżywanie tej strasznej rocznicy, prawdopodobnie najodpowiedniejsze dla przywrócenia pamięci o tych, którym odmówiono prawa do życia. 

“Miasteczko Bełz” sł. Agnieszka Osiecka”

(…)

Miasteczko Bełz,

kochany mój Bełz.

W kołysce gdzieś dzieciak zasypia,

a mama tak nuci mu:

Zaśnijże już

i oczka swe zmruż.

Są czarne, a szkoda, ze nie są niebieskie.

Wolałabym…

Tak jakoś…

W niezwykły wieczór wprowadzała już ekspozycja ulokowana przed wejściem do sali widowiskowej – zdjęcia nowotarskich rodzin żydowskich, a pod nimi przedmioty codziennego użytku: tarka, rzucona niedbale szmaciana lalka, stary but bez pary, walizka… Rozsypana ziemia i kamienie – a dokładnie 90 kamieni z nazwami podhalańskich miejscowości, z których pochodziły ofiary. 

Całość zakończył koncert zespołu Magda Brudzińska Klezmer Trio, który w swojej twórczości czerpie z tradycyjnych melodii galicyjskiej diaspory, łącząc je ze współczesnymi tradycjami wykonawczymi i nowoczesnymi brzmieniami. Charyzmatyczna, śpiewająca w galicyjskim jidysz wokalistka w klimatyczny sposób wprowadzała w świat kolejnych utworów, które wskrzeszały czar dawnych, żydowskich miasteczek.

“Tak, jak malował pan Chagall”

Wojciech Młynarski  

Tych miasteczek nie ma już

Okrył niepamięci kurz

Te uliczki, lisie czapy, kupców rój

Płotek z kozą żywicielką

Krawca Szmula z brodą wielką

Co jak nikt umiał szyć ślubny strój (…)

/os