Scenariusz drugi rok z rzędu tworzył diakon Marcin Napora, a reżyserował go zaangażowany także w inne pasyjne spektakle na terenie Archidiecezji – krakowski aktor Piotra Piecha.

Wątki fabuły najpierw prowadzonej równolegle – pokazującej drogę Jezusa i Jego uczniów do Jerozolimy, miejsca sądu, Męki i śmierci krzyżowej, a równocześnie: rodzinę centuriona Aureliusza, który z ramienia namiestnika Piłata, miał zaprowadzić spokój w ogarniętej zamieszkami stolicy Judei – zmierzają do wspólnego punktu.

Najpierw jednak Chrystus musi przejść przez czas próby podczas modlitwy w Ogrojcu; musi być fałszywie oskarżany, poniżany, sądzony i skazany na ukrzyżowanie. Gdy rozgrywają się te wszystkie wydarzenia, Jego spojrzenie kilkakrotnie spotyka się ze wzrokiem centuriona Aureliusza. To spojrzenie niewinnie skazanego wchodzi w myśli, nurtuje duszę Aureliusza, wywołuje rozterki i poczucie winy. Tak dzieje się do momentu, w którym centurion przyczynę smutku wyjawia swoim najbliższym. Oni właśnie przekonują go, że musi iść i odnaleźć spojrzenie Skazanego, spotkać się z nim ponownie. Taka chwila – spotkania ze wzrokiem pełnym przebaczenia i miłości przychodzi po Zmartwychwstaniu.

Po spektaklach co roku innych, a więc bardzo różnych, nieraz pełnych ekspresyjnych, tłumnych scen, efektów scenicznych, świetlnych i dźwiękowych – tegoroczny wydaje się zdecydowanie bardziej kameralny, spokojny, prywatny. To, co najważniejsze, rozgrywa się, dochodzi do głosu podczas spotkań osobistych, konfesyjnych. Sposób odnajdywania człowieka przez Boga tegoroczne Misterium pokazuje w wymiarze indywidualnym. Wobec wagi tego wymiaru ciąg wydarzeń pasyjnej historii staje się jakby tłem, drugim planem. Najważniejsze jest przyzywanie człowieka po imieniu.

Jedna z ciekawszych scen to zakomponowane jak malarski plan towarzyszenie niewiast niosącemu krzyż Chrystusowi, kiedy padają słowa przejmujących proroctw z Księgi Izajasza.

Wzruszająco i bezpretensjonalnie wypadła scena następująca po wypowiedzianych przez Zmartwychwstałego słowach: „Oto Ja jestem z wami – po wszystkie dni, aż do skończenia świata”. Pokazuje ona bowiem uczestniczenie Chrystusa w radościach, troskach, zabawach rodziny Aureliusza.

Oryginalnym pomysłem było także poprzedzające rozesłanie apostołów wypowiadanie w różnych językach świata – łącznie z afrykańskimi dialektami – nakazu: „Miłujcie nieprzyjaciół waszych i módlcie się za tych, którzy was prześladują”.

Finał natomiast zawdzięcza spektakl kreatywności i muzycznemu talentowi Bogusława Ćwiertni oraz jego córki Magdy. Bardzo refleksyjnym elementem misteryjnego spektaklu stała się bowiem wykonana przez niego z towarzyszeniem fortepianu autorska kompozycja „Jak rzeka do morza”. Magda w duecie z koleżanką śpiewała potem wyjątkowo piękną pieśń „Wciąż mnie zadziwiasz, Panie”. Nie mniejsze wrażenie robiła skrzypcowa solówka.

Za udział wszystkich aktorów, twórców scenografii, podkładu muzycznego, operatorów świateł, tych, którzy przygotowywali tancerki, pracowali przy organizowaniu słynnego w całej Archidiecezji spektaklu, także na widowni i w kulisach – dziękował obecny na sobotniej premierze reżyser – Piotr Piecha.

Ks. proboszcz Jan Karlak z wdzięcznością zwracał się natomiast do miasta, starostwa, MOK-u i sponsorów.

Po weekendowym scenicznym maratonie misteryjna grupa zagra znowuż 17. i 18. marca o godz. 15.00 i 18.00. Bezpłatne wejściówki można zamawiać w Parafii tel. 18 266 76 55. Organizatorzy zapewniają jednak, że ktokolwiek przyjdzie bez wejściówki z numerem miejsca – zawsze będzie mógł wejść i obejrzeć spektakl.

/asz