Do bazy namiotowej pod Gorcem dotrze bowiem i przez dwa dni będzie słuchać 6-godzinnych koncertów tylko elita wędrowców. Teraz sprawcy muzycznej uczty o wiadomej tematyce, znakomici i kochani bardowie, postanowili – jak powiadają – za miskę strawy i kąt do spania – zagrać i w dolinie Łopuszanki. Przyczynił się do tego przez dwa lata konferansjer „Gorcstoku” i organizator „Gorcogrania” w GOK-u przy Tischnerówce – Stanisław Apostoł. Miejsca z dobrego serca użyczyli gmina i szefowa GOK-u, pani Ziutka. A wykonawcy byli z różnych stron Polski. Publiczność też z bliższa i z dalsza.

Odtąd Łopuszną będą kochać i miłośnicy piosenki turystycznej – takiego fenomenu, który wymyka się definicjom. Ale prowadzący przypomniał jej historię:

– Piosenka turystyczna w Polsce narodziła się w połowie lat sześćdziesiątych ubiegłego stulecia w środowisku studenckim. Ówcześni żacy przytłoczeni nadmiarem wiedzy, pośpiechem, bieganiną – szukali wytchnienia daleko od cywilizacji w dzikich wówczas górach – w Beskidzie Niskim czy w Bieszczadach. I to zetknięcie się wrażliwych osobowości z dziką naturą, z innym światem zrodziło poezję piosenki turystycznej.

Kamieniem węgielnym dla piosenki turystycznej w Polsce było napisanie w 1967 roku muzyki do wiersza Jerzego Harasymowicza „W górach jest wszystko co kocham”. Dokonał tego naonczas student AGH w Krakowie Andrzej Mróz. Dwa lata później w roku 1969 przebojem „Od Turbacza wieje wiatr” Andrzej Mróz wygrał prestiżową Giełdę piosenki turystycznej w Szklarskiej Porębie.

I choć było to 56 i 54 lata temu, zapamiętajmy najważniejszą zasadę piosenki turystycznej – tu czas i wiek nie mają znaczenia.

Na dowód tego bohater historycznej opowieści wykonał kultowy utwór. Mistrzowi Andrzejowi, który piosenek zwanych turystycznymi stworzył 150, towarzyszyli na scenie żona – Maryla i Remigiusz Dyduła z gitarą – lider zespołu „Browar Żywiec”. Ten skład, wśród innych melodyjnych utworów,  wykonał także piosenkę „Od Turbacza wieje wiatr” – którą znał i lubił ksiądz filozof z Łopuszną związany już na wieczność.  Tym utworem Andrzej Mróz w ’69 roku wygrał zresztą prestiżową Giełdę Piosenki Turystycznej w Szklarskiej Porębie.Z oczywistych względów repertuar czołowego barda z ciągle młodym głosem był przepojony Gorcami. Gitary dźwięczały też żalem za tym, co nieuchronnie przemija, choć góry trwają.

W poetyckim, lirycznym nurcie znakomicie czuje się także Janusz Kurowski – bard już dobrze znany w łódzkim środowisku muzyczno-kabaretowym. Jego trofea to m.in. Grand Prix na Festiwalu YAPA i – wzorem mistrza – wygrana w Szklarskiej Porębie. Udział w „Gorcstoku” jest naturalną kontynuacją obranej ścieżki.

Bardowie „Gorcstoku” to ludzie niekwestionowanych talentów, a mimo to amatorzy, wolni strzelcy, romantycy. Na życie zarabiali w różnych zawodach, ich drogi nieraz pełne były niebezpiecznych wiraży. Do takich należy   Bartosz Kalinowski  z Sopotu, żywiołowy show-men z mocnym głosem, kabaretowym i satyrycznym zacięciem. Jego bujne CV to inspiracja wielu piosenek, które łatwo znaleźć w internetowym kosmosie. W buntowniczej muzyce można się doszukiwać podobieństw z Włodzimierzem Wysockim. Na Gorcstok wrócił po 20 latach przerwy. I to w jakiej formie!..

Po takim zastrzyku energii mogli uspokoić emocje tylko bracia Daniel i Radek Kuneccy – tym razem z Grodziska Mazowieckiego – czyli duet MuzyKuny; kolejni laureaci ze Szklarskiej Poręby, a młodszy Radek – z prestiżową nagrodą im. Wojtka Bellona w dorobku. Ich zasługą było dowiezienie nagłaśniającego sprzętu z Jeleniej Góry do Łopusznej. A sentymentu w tym graniu i śpiewaniu MuzyKunów było tyle, co ciepłego humoru i słów miłości prawdziwej.

W największym, bo 4-osobowym składzie wystąpił na „Gorcograniu” zespół Browar Żywiec – po Andrzeju Mrozie kolejna ikona turystycznej piosenki. Największe też jest rozproszenie jego członków: Wyżyna Krakowsko-Częstochowska, Pojezierze Drawskie, Łódź i Kraków. I trudno uwierzyć, że ta grupa koncertuje od 50 lat, a wylansowała turystyczne przeboje takie jak „Jaworzyna”, Wielki wóz” Panna kminkowa” czy „Sierpniowy deszcz”. Z pierwszego składu gitarę dzierży nadal co prawda tylko Remigiusz Dyduła, ale Browar Żywiec nie obniżył poziomu ani nie zboczył z lirycznego, balladowego kursu.

Do Łopusznej całym autokarem przyjechała publiczność z Zakopanego. Ludźmi również z innych stron sala GOK-u była wypełniona do ostatnich miejsc. Trudno sobie wyobrazić, żeby w przyszłym roku ta tradycja nie była podtrzymana. Tak zresztą wieszczy Andrzej Mróz słowami poety Andrzeja Torbusa:

Dopóki Turbacz będzie stał, dopóty będą Gorce,

Niech zimą śniegiem sypie wiatr, a latem pali słońce.

My zawsze tu będziemy grać, dozgonny Górom koncert

Dopóki Turbacz będzie stał, dopóki będą Gorce.

(asz)