Włącz dźwięk

Ekspozycja przygotowana na 50-lecie pokazuje i dzieje placówki, i sygnalizuje największe, najbardziej wartościowe jego kolekcje: warsztatów rzemieślniczych, sztandarów, fotografii, sztuki naiwnej (w tym rzeźb Edwarda Sutora), ceramiki Jana Reczkowskiego, malarstwa Michała Rekuckiego; majolikowych rzeźb Anny Dobrzańskiej; druków ulotnych. Prócz wystawienniczej, Muzeum prowadzi też działalność edukacyjną, organizuje warsztaty rękodzieła. 

Sięgając do historii poprzedzającej instytucję – pierwszą kolekcję muzealną w Nowym Targu przed I wojną światową w budynku nowotarskiego Gimnazjum stworzył prof. Kazimierz Baran. 

Gdy Komisja Opieki nad Zabytkami  uskuteczniła zamysł stworzenia Muzeum, Czesław Pajerski był jego długoletnim, społecznym kustoszem. Do stworzenia placówki przyczynili się też: Stefania Przybysz-Szewczyk, Władysław Obłaźny, Franciszek Potoczak, Adam Szoski, Czesław Stahl, Balbina Białońska, Alojzy Zubek, Teofil Zubek. Z Muzeum związany był także etnograf Jan Bujak.

Działacze gromadzili zbiory i organizowali placówkę, a gdy otwarto pierwszą ekspozycję muzeum w listopadzie 1966 r., 

oprowadzali po niej społecznie. W 1967 r. powołano Radę Muzealną, pod przewodnictwem Adama Szoskiego oraz Koło Miłośników Muzeum. Pierwszą etatową pracownicą była Jadwiga Trzcińska. 

W 1977 r. do Nowego przybył młody etnograf Marek Gotkiewicz, który – nie mając w mieście lokum – dwa lata przemieszkiwał i nocował w muzealnych pomieszczeniach, w sąsiedztwie… wypchanego niedźwiedzia.

Muzeum kilkakrotnie zmieniało swoją siedzibę. Pierwsza ekspozycja i magazyny mieściły się w budynku przy ulicy Szaflarskiej 1, a w roku 1972 przeniesiono je do przestronnych wnętrz budynków przy ulicy Sobieskiego 2 i Rynek 7. Od 1994 roku jego siedzibą jest nowotarski Ratusz. 

W 50 latach istnienia Muzeum zgromadziło ok. 10.000 eksponatów, zorganizowało 143 wystawy o różnej tematyce.  Wiele obiektów muzealnych uratowano poprzez konserwację np. sztandary Towarzystwa Chóru i Teatru Ludowego, Gimnazjum w Nowym Targu, kolekcje obrazów i rzeźb. Najstarszy eksponat to krzemienna siekierka z czasów prehistorycznych, znaleziona w 1900 r. w wykopie domu przy ul. Strzelniczej (dziś ul. Jana Pawła II).

 W 2001 r. Muzeum zostało uhonorowane Medalem za Szczególne Zasługi dla Miasta Nowego Targu.

W 2010 r. Rada Miasta przekazała zbiory i prowadzenie Muzeum Miejskiemu Ośrodkowi Kultury.

Na spotkaniu z okazji 50-lecia nie brakło wdowy po zapalonym muzealniku ani jego córki Katarzyny Pajerskiej. Było wiele wspomnień, anegdot, podziękowań i słów uznania dla kierującej przez wiele lat placówką Joanny Voit (która jednak zdecydowała się odejść na emeryturę) i zaangażowanych w działalność pracownic. Współpracującym osobom, instytucjom, przyjaciołom – ludziom, bez których nie byłoby wielu wystaw ani tak cennych zbiorów – muzealna ekipa dziękowała, wręczając czerwone róże. Na uznanie zasługuje fakt, że przez 50 lat Muzeum tak dobrze prowadziło swoją działalność przy naprawdę skromnych środkach przeznaczanych na jego funkcjonowanie.  

Burmistrz Grzegorz Watycha – co prawda spóźniony, ale dotarł na jubileusz z bukietem kwiatów i prezentami: obrazem Michała Rekuckiego, jubileuszowym wizerunkiem ratusza oraz wiadomością o potwierdzeniu woli zakupu kolejnego obrazu Michała Rekuckiego w jednym z krakowskich domów aukcyjnych.

Dla gości muzealnego półwiecza były: szampan, tort i czas na pogwarki przy kameralnej muzyce. Multimedialną prezentację poświęconą historii i zbiorom Muzeum przygotował na tę okazję Gabriel Wolski.

/as