Z tej właśnie krainy przybyli do Miasta kolędnicy nie lada – Jan Karpiel-Bułecka, „profesor kolędologii teoretycznej i stosowanej” (dudy, skrzypce, śpiew) i Stanisław Apostoł (gitara, wokal, teksty kolęd). Nie pierwsze to kolędowanie tego duetu starych kamratów, a sala – tym razem sala w Spółdzielczym Domu Kultury – zawsze pełna. Słynny zakopiańczyk niedawno wrócił z nie pierwszego już kolędowania ze Zbigniewem Preisnerem. Nowotarżanin wciąż jeszcze nie ochłonął po zdobyciu najwyższego lauru w ogólnopolskim konkursie przewodników – krasomówców.

Pozbierane kolędowe melodie, do których Stanisław Apostoł obmyślał słowa, to znane w świecie przeboje. Rodem z Ameryki, z włoskich Alp, z Sycylii; ze Wschodu i Zachodu. W klimatach Liverpoolu, przytulanek, ludowych piosenek, nawet tang. Okazało się, że pierwotnie kolędą był m.in. nieśmiertelny przebój Beatlesów „Yellow Submarine”, czyli – w wersji rosyjskiej – „Żołtyj parachod”. Albo dancingowa „Rozamunda”.

Podczas kolędowego koncertu przeplatanego facecjami – bo Jan Karpiel sypał je obficie z rękawa cuchy – publiczność bawiła się wybornie, nagradzając wykonawców gromkimi brawami. Bo jak nie odpowiedzieć śmiechem, kiedy architekt, muzyk i tancerz opowiada o góralu, któremu po zawędrowaniu do wysokiego urzędu wyrwało się z piersi: „O, Trzej Królowie!…” na widok zdobiących ścianę wizerunków Włodzimierza Ilicza, Józefa Wissarionowicza i Bolesława Bieruta.

– Ależ gazdo, to przecież wódz rewolucji, miłościwie panujący Józef Stalin i nasz premier Bolesław Bierut! – prostował urzędnik.

– Przyśli ze Wschodu? Przyśli? Z gwiozdom? Z gwiozdom. Do żłobu? No to Trzej Królowie – nie dał się zbić z tropu góral.

Przyszedł też moment, w którym duet powiększył się o jeszcze jedną gitarę o mocny wokal Radosława Dzielskiego. Wtedy kolędy brzmiały już iście koncertowo.

Emisariusze z Kolędolandii grali i śpiewali, ile pary w płucach i gardłach. Struny skrzypiec i gitar, zdałoby się, rozgrzali do czerwoności. A po godzinie z górą zebrali się, ruszając w daleką drogę do Betlejem. Tam dopiero zakolędują…  Aż się zdziwią anieli na drzewach.   

(asz)