„Gwiezdni Korsarze” to odręcznie drukowana seria dwunastu linorytów, która powstawała przez 5 lat, czerpiąc inspiracje z baśni, legend i marzeń o nawigowaniu wśród asteroid, księżyców i gwiezdnego pyłu. Cykl eksploruje zatarte doświadczenie kosmosu, dotyka związku sztuki z geometrią, pozornego chaosu i pozostałości po dawno zapomnianych światach. Nawiązuje do utraconych dziecięcych prawd i konstelacji, rozumianych jako relacje międzyludzkie.
Pięćdziesiąt lat po sukcesie misji Apollo 11 współczesny człowiek wie niewyobrażalnie więcej o kosmosie, a jednocześnie coraz mniej go rozumie. Intensywne badania i wyprawy zmieniły dotychczasowe, także wizualne, wyobrażenia o Ziemi i Wszechświecie, które ukształtowały się na długo przed lotami w przestrzeń kosmiczną. Korekcie uległa nie tylko kartografia, ale i odwzorowanie ciał niebieskich. „Wzrok, który stara się uzyskać pewność, obywa się bez marzycielskiego zagubienia w oddali” – napisał Walter Benjamin już na początku XX wieku. Zwrócił on uwagę, że człowiek oddala się od nocnego nieba, wędrując wśród świateł miasta, przemierzając – najpierw pasaże, a później domy handlowe.
Poszukiwanie zapomnianego doświadczenia wszechświata skłania do ponownego odkrycia czegoś, co leży w ludzkiej naturze. Oznacza to nie tylko wędrówki wertykalne, eksplorujące makrokosmos, ale i wędrówki „horyzontalne”, mające na celu przemianę człowieka i powrót do najwcześniejszych wspomnień i wrażeń.

_{/źródło: Muzeum Drukarstwa/}