Odbyło się ono, jak zwykle, przed Krzyżem Katyńskim, choć stowarzyszenie prosiło wcześniej miasto o wydzierżawienie części płyty rynku, by większa ilość osób – w odpowiednim dystansie – mogła uczestniczyć w uroczystościach i oglądać rekonstrukcję. Wobec odmowy miasta – motywowanej obawą o zakłócanie spokoju klienteli kawiarenek i przebywających na płycie w sobotnie popołudnie, a połączonej ze wskazaniem innego godnego miejsca takich obchodów, czyli Kopca Wolności z otoczeniem – hołd bohaterskim Powstańcom i walczącej stolicy znów został złożony przed Krzyżem.

Tuż po Godzinie W – oznajmionej dźwiękiem syren i biało-czerwonym dymem rac odpalonych przez grupę ONR-owców z transparentami – rozbrzmiały Apel Poległych strofy powstańczych wierszy, skrzypcowa muzyka i modlitwa za poległych.

Kwiaty i znicze składały pod Krzyżem delegacje samorządów miejskiego i powiatowego, „Solidarności”, przedstawicieli parlamentarzystów, Grupy Mieszkańców PAMIĘĆ. Wartę honorową trzymali harcerze – również spoza Nowego Targu. Obecne były sztandary ŚZŻ AK i Rycerzy Kolumba.

Do Grupy Rekonstrukcji Historycznych BŁYSKAWICA, która zwykle współpracuje z Grupą Mieszkańców PAMIĘĆ, dołączyła tym razem Grupa Gorlice 1915. Program obliczany na rynek obejmował postawienie szpitala polowego, kuchni, poczty powstańczej,  koncert pieśni powstańczych i krótką rekonstrukcję historyczną. Wobec odmowy wydzierżawienia części pyty musiał on ulec ograniczeniu do ok. półgodzinnej rekonstrukcji, aranżowanej w przestrzeni ul. Kościelnej, przed wejściem do Szkoły Podstawowej nr 1 i na Placu Słowackiego. Pod hasłem „Za barykadą” zgromadzeni mieli możność obejrzenia akcji pojmania łączniczek i odbicia dziewcząt przez powstańczy wypad. Archiwalny samochód, huki wystrzałów i dymy – wzmacniały efekt zbrojnego starcia.

Obchody zakończyła koncelebrowana Msza św. W kościele św. Katarzyny, z homilią ks. proboszcza Zbigniewa Płachty i historią obalonego w podczas powstańczych działań pomnika Chrystusa dźwigającego krzyż na Krakowskim Przedmieściu. Bo napis „Sursum corda” w połączeniu z wymownym gestem umęczonej postaci robił wrażenie nawet na Niemcach bez litości obracających w ruiny walczącą stolicę.   

(asz)