Konferansjerskie mikrofony wzięły w swoje ręce osoby tak doświadczone w tych rolach jak Irena Zając i Celina Sordyl. Chór UTW w swoich galowych strojach – pod wodzą i przy akompaniamencie Piotra Burcana, z solistami – rozczulił wypełnioną po brzegi widownię MOK-u góralską pieśnią „Hej, Janicku…” i „Małym białym domkiem”. Wystąpił też z własną, okazjonalną kompozycją.

Nie brakło wierszy sztandarowego poety UTW – Krzysztofa Kokota. Zabrzmieć musiał także pełen dobrej energii hymn jego autorstwa, z refrenem:

Zbieraj siły, nie ustawaj,

Wciąż potrafisz, zawsze możesz

Uśmiech dawać, kochać ludzi

– dziękujemy za to, Boże!

Zahuczała widownia od braw i okrzyków zachwytu, gdy taneczna grupa w balowych sukniach i stylowych frakach pokazała, co potrafi, wykonując najpiękniejszego walca, a potem energetyczne tańce hiszpańskie. Autorka choreograficznych układów, Maria Wnęk, mogła mieć powód do dumy. Ale rozmarzyli też tancerze publikę odtworzeniem klimatu zabawy na rynku – rynku oczywiście sprzed lat…

Merytoryczną opiekę nad nowotarskim UTW sprawuje Podhalańska Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa i jej wykładowcy, kadra prowadząca zajęcia – to już dla słuchaczy prawie rodzina. Jak to działa – pokazał m.in. występ grupy gimnastycznej.

Artystyczne występy były przerywnikami innych punktów jubileuszowego programu. Słuchacze z lat 2016 – 2017 uroczyście odbierali dyplomy. Bo przecież działalność UTW to cały cykl wykładów poświęconych kulturze, literaturze, regionalizmowi, historii, wielu ważnym dla senioralnej grupy zagadnieniom, m.in. tematom prozdrowotnym. To także multum zajęć: językowych, komputerowych, plastycznych, gimnastycznych fotograficznych, florystycznych, relaksacyjnych. W strukturze UTW działa wolontariat, a poznawaniu świata i integracji służą wycieczki po regionie, kraju i zagranicy, imprezy towarzyskie i świąteczne spotkania. Jak twórczy i utalentowani są seniorzy, pokazuje jubileuszowa wystawa ich prac urządzona przed salą widowiskową MOK-u.

Podziękowaniami obsypane zostały wszystkie osoby pracujące w Zarządzie stowarzyszenia i kolejne panie prezeski: inicjatorka powołania UTW i kierująca nim przez siedem lat „lokomotywa” – Maria Kopytek; jednoroczna pani prezes Kazimierza Luberda i stojąca teraz na czele Uniwersytetu Małgorzata Czapla. Szczególnie fetowana była „najmłodsza” studentka – pani Janina Tętnowska – wciąż zaskakująca kondycją, pamięcią, pogodą ducha, artystycznie uzdolniona pilna uczestniczka zajęć i wycieczek. Nie zapomniano i o Jadwidze Kuś kierującej PKPS-em, kiedy senioralnej inicjatywie udzielała pomieszczeń w budynku przy ul. Kościuszki w czasie jego tworzenia i początków działalności.

Z gratulacjami i życzeniami dla 10-letniego jubilata pospieszyli: w imieniu powiatu wicestarosta Władysław Tylka, burmistrz Grzegorz Watycha, który co prawda nie zdążył z prezentem w postaci Klubu Seniora, ale solennie obiecał, że niedługo on powstanie, delegacje bratnich uniwersytetów z Rabki i Zakopanego, dyrektorki I Liceum i Szkoły Podstawowej nr 2 oraz Zarząd „miastowego” oddziału Związku Podhalan. Listy przyszły od serdecznie związanej z nowotarskim UTW prof. Anny Mlekodaj i od Ogólnopolskiej Federacji Stowarzyszeń UTW. Specjalny prezent miał dla jubilata MOK – w postaci mini-koncertu mistrza akordeonu Tomasza Drabiny.

10-letnia aktywność UTW na różnych polach sprawiła, że senioralne grono jest dziś jedną z najlepiej zorganizowanych i liczących się grup społecznych w mieście. Przy tym chętną do pracy samopomocowej i otwartą na innych.

Pierwsze rozszerzenie nazwy UTW: Uśmiech – Twórczość – Wiek bez granic było autorstwa Marii Kopytek. Drugie przed jubileuszem wymyślił Krzysztof Kokot, a brzmi ono: Uniwersytet Talentów Wszelakich. I tak trzymać!..

/asz