Kiedy kustosz ludźmierskiego Sanktuarium zgłaszał chęć przyjęcia grupy uchodźców, sądził, że wystarczy bezpieczne, wygodne lokum z dostępem do kuchni. Rychło okazało się, że w Domu Pielgrzyma zamieszkała grupa o szczególnych problemach i potrzebach. I równie szybko wytworzył się niesamowity łańcuch życzliwych serc, pomocnych rąk.