Włącz dźwięk

W Nowym Targu to święto wyrosłe z nurtu pobożności eucharystycznej, znów obchodzone było bardzo tłumnie. Wierni z parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa i św. Katarzyny połączyli się w przedpołudniowej procesji do czterech ołtarzy w rynku. Z roku na rok coraz większa ich grupa przywdziewa na tę uroczystość góralskie odzienie, tak też ubrane są dzieci. W kapłańskim gronie znaleźli się również misjonarze przebywający na letnim wypoczynku w rodzinnych stronach – jak franciszkanin O. Jacek Twaróg, rektor Polskiej Misji katolickiej w Argentynie.  

Tradycja uwielbienie Jezusa Chrystusa w Najświętszym Sakramencie kształtowała się przez wieki, włączając też elementy obrzędowości ludowej, związanej z wiosennym odradzaniem się przyrody. Stąd przystrajanie domów i ulic i świeżą zielenią i kwiatami. Cztery nowotarskie ołtarze w obrębie rynku również przybrane były gałązkami brzozy, nawet całymi drzewkami. Wdzięku nadawała procesji bardzo duża grupa komunijnych dzieci i sypiących kwiatki przedszkolaków. Uroczysty, dostojny charakter tego religijnego wydarzenia jest w dużej mierze zasługą Orkiestry Parafialnej i miejscowych chórów. Tego roku prezentowały się pięknie obie śpiewacze grupy śpiewacze: Chór „Gorce” przy ołtarzach pierwszym i trzecim, a Chór „Echo Gorczańskie” przy dwóch pozostałych. Przy każdym czytane były przewidziane na to święto fragmenty Ewangelii i ludzie klękali na błogosławieństwo.

Śpiewane tłumnie suplikacje „Od powietrza, głodu, ognia i wojny…” w czasie, jaki przeżywamy, brzmiały tym bardziej przejmująco.

Radosne było z kolei to, że ludzie znów mogli witać się, pozdrawiać, ściskać sobie ręce, oddychać bez masek. 

Procesja, którą zakończyło odśpiewanie „Te Deum”, umocniła to poczucie wspólnoty. 

Po przejściu procesji ludzie ustawiali się przed ołtarzami, by łamać, odcinać i brać z sobą do domów zielone, brzozowe gałązki, które – według wierzeń – chronią domostwo przed piorunami i ogniem, a umieszczane na miedzach pól – strzegą przed burzą i gradobiciem.  

Fot. Paweł Kos, asz