To, co zapowiadane było jako wystawa prac plastycznych młodych artystek pod instruktorską opieką Marcina Stawickiego, stało się w rzeczywistości nie tylko wernisażem, ale  wydarzeniem integrującym środowiska młodzieżowe z senioralnymi, szkolne z rodzinnymi. Sprawiły to występy sceniczne z towarzyszeniem gitary i skrzypiec oraz zaproszeniem do tańca, sprawił też przygotowany własnoręcznie poczęstunek. Tak wytwarza się sympatyczną atmosferę pełną pozytywnej energii. Harcerkom-wędrowniczkom udało się to w ponad stu procentach.

Prace plastyczne – w większości obrazy malowane farbami olejnymi i akrylowymi lub rysunki – są dziełem Mai Samulewskiej, Mai Adamskiej i Julii Skóry. Na dziełach zdradzających kolorystyczny zmysł, kompozycyjne wyczucie i wyobraźnię z gatunku fantasy – z pewnością zaciążył czas pandemii i wybuch wojny. Stąd sporo symbolicznych, nawet katastroficznych wizji. Ale jest też zauroczenie naturą, przestrzenią, magią wędrówek i harcerskiego ogniska. Piosenek, które rozlegają się wtedy, mogli posłuchać i goście wydarzenia.

Góralskimi chustami na harcerskich mundurkach dziewczyny zaznaczyły też swoje zamiłowanie do góralszczyzny i aktywność w regionalnych zespołach. A repertuar łączył harcerską legendę ze spiskimi przyśpiewkami.

Na co dzień harcerki włączają się w działalność grupy Caritas przy nowotarskiej parafii Św. Katarzyny. A o sympatii, jaką cieszą się w swojej szkole, czyli w „Goszczu” – świadczyła obecność malowniczej grupy kibicującej wszechstronnie uzdolnionym i czynnym jak mrówki harcerkom.

Jakim cudem ta dzielna dziewiątka znajduje czas na naukę, charytatywną pracę, artystyczne pasje, próby i występy – pojąć można jedynie samemu wstępując do harcerstwa.

(asz)