Profesjonalne prowadzenie zapewnił dziennikarz radiowy Mariusz Kuś. Tamten czas wspominali wiceminister klimatu i środowiska Edward Siarka – wtedy uczeń liceum w Jabłonce oraz posłanka Anna Paluch – wówczas zaangażowana w akcję strajkową studentka III roku Akademii Górniczo-Hutniczej.

– Największym złem, jakie można zrobić w polityce, to odebrać ludziom nadzieję – mówił parlamentarzysta, a teraz już wiceszef resortu. – To uczynił stan wojenny.

Głos zabierała również Bronisława Czarska – Marchelewicz – sekretarz Zarządu Regionu Małopolska NSZZ „Solidarność”, jako przedstawicielka delegacji z Krakowa. Podziękowania za organiczną pracę w terenie i zorganizowanie imponującego upamiętnienia kierowane były przede wszystkim do kierownika biura nowotarskiego Oddziału, Leszka Jankowskiego.

Okolicznościowe medale czterdziestolecia powstania NSZZ „Solidarność” wybite przez Komisję Krajową, goście z Krakowa wręczyli rodzinom lub reprezentantom nieżyjących już działaczy. Tak uhonorowano 12 osób: Czesława Jodłowskiego, Władysława Skalskiego, Andrzeja Janiszewskiego, Stanisława Żółtka, Jerzego Mroczkę, Piotra Chodorowicza, Bolesława Ozorowskiego, Zbigniewa Piekarczyka, Wilhelma Czarniaka, Stanisława Kaleciaka, Stanisława Watychę i Hannę Rayską-Grzesiak.

Medale 40-lecia powstania NSZZ „Solidarność” w Małopolsce, wraz z dyplomami uznania zasług i działalności na rzecz Polski i Związku, także z bogato ilustrowanym albumem „Wybieram „Solidarność” – odebrały 22 osoby, a są to: siostra Elżbieta Krawczyk, Grażyna Kukulska, Krzysztof Owczarek, Ryszard Postawka, Wojciech Szopiński, Marian Gołczyński, Tadeusz Figiel, Robert Ozorowski, Maria Krupa, Antoni Antolak, Jan Krzak, Maria Starmach, Kazimierz Dzielski, Rozalia Bigos, Jan Studentowicz, Romualda Feldman, Jan Bednarczyk, Stanisława Szatkowska, Kazimierz Piszczek, Józef Marszałek, Franciszek Tomaszkowicz.

Niektórzy kombatanci heroicznego okresu „Solidarności” przy okazji tych obchodów spotkali się po raz pierwszy od wielu lat. I – mimo podziałów, które teraz targają krajem, mimo „rachunków krzywd”, potrafili oni natychmiast odnaleźć język idei, która czterdzieści lat temu kazała im walczyć, wierzyć, ryzykować i płacić za to słoną cenę. A teraz widzą, co ich rodacy czynią ze szczęsnym-nieszczęsnym darem wolności.

(asz)