Zgodnie z treścią decyzji Małopolskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków, ochronie konserwatorskiej podlega przede wszystkim forma budynku – „kompozycja i detal elewacji wraz z podziałami i kształtem stolarki okiennej i drzwiowej oraz materiał budowlany”.

Budynek Ratusza w obecnej formie datuje się na II połowę XIX wieku, jednak jego historia sięga trzy wieki wstecz, do wieku XVI. Przez pierwsze stulecia istnienia, budowla była drewniana i pokryta gontem. Dopiero w 1784 roku, po licznych pożarach, jakie trawiły Nowy Targ, z budynkiem ratusza włącznie, ówczesny starosta sądecki nakazał obudowę na nowym planie. Wtedy właśnie rynek został poszerzony, wytyczono nowe ulice a do budowy nakazano stosować kamień.

Najstarszy zachowany widok budynku ratusza pochodzi z 1903 roku. Obecnie jest to  budowla murowana, dwukondygnacyjna z częściowym podpiwniczeniem, pokryta czterospadowowym dachem, nad który wyprowadzona została wieża ratuszowa, z bogato przeszkloną latarnią, nakrytą dzwonowym hełmem z iglicą. Wyróżnia się swoją okazałością na tle zabudowy miasta, ze względu na centralną lokalizację w obrębie płyty Rynku oraz posiadany bogaty detal architektoniczny. Odnalezione relikty średniowiecznego, pierwotnego budynku są źródłem wiedzy historycznej na temat rozwoju miasta i jego przestrzeni.

Stając się oficjalnie budynkiem zabytkowym, ratusz dołączył do grona takich nowotarskich obiektów, jak: zespół kościoła parafialnego pw. św. Katarzyny (kościół, ogrodzenie, dzwonnica), zespół kościoła cmentarnego pw. św. Anny (kościół, ogrodzenie), budynek LO im Seweryna Goszczyńskiego oraz budynek dawnej bursy gimnazjalnej. 

źródło: UM Nowy Targ

fot. arch.nowytarg24.tv

/os