Prowadząc znaną piekarnię przy ul. Waksmundzkiej, był Józef  Trzciński kontynuatorem już ponad stuletniej rodowej tradycji, która zaczęła się od jego pradziada Maksymiliana Ludźmierskiego. Dziadek – Józef Pawlikowski – zasiadał już we władzach Związku Chrześcijańskich Mistrzów Piekarskich Województwa Krakowskiego, był starszym Cechu Piekarzy, rajcą, ale i rolnikiem. Synowie śp. Józefa, są zatem piątym pokoleniem nowotarskich piekarzy. Dzieje piekarni to również kawał historii miasta.

Rodzinną firmę Józefa Trzcińskiego znają wszyscy nowotarżanie, zwłaszcza ci, którym o jakiejś dziwnej porze zabraknie chleba i czegoś do chleba. Znają dobrze piekarnię również podopieczni PKPS i inni ubożsi, którzy codziennie zabierają stąd chleb do swoich domów. Zorganizowane rozdawanie pieczywa najuboższym zaczęło się tutaj od lat „Solidarności”, kiedy komisja społeczna miejskiej struktury „S” – ze śp. dr Hanną Rayską-Grzesiak na czele – przysyłała do sklepu Trzcińskich ludzi z kartkami na chleb. Później bardzo wiele imprez dla dzieci, festynów na zbożny cel, instytucji i stowarzyszeń korzystało ze szczodrobliwości piekarza, goprowca, radnego i Starszego Cechu Rzemiosł Różnych w jednej osobie.

W samorządzie rzemieślniczym Józef Trzciński był czynny przez wszystkie lata swojej zawodowej działalności – jako wiceprezes Sądeckiej Izby Rzemieślniczej, przez dwie kadencje prezes Izby Rzemieślniczej w Krakowie czy delegat na Kongres Rzemiosła Polskiego. Jego “dzieckiem cechowym” są Zasadnicza Szkoła Zawodowa, Liceum Uzupełniające dla Dorosłych i Centrum Wyszkolenia Zawodowego. Przez lata jego działalności Cech Rzemiosł Różnych w Nowym Targu wyrósł na największy  cech w Polsce, zrzeszający również kilkuset mistrzów, którzy szkolą młodzież.

Aktywność i zasługi Józefa Trzcińskiego nagrodziły m.in. statuetka Małopolskiego Rzemieślnika Roku oraz najwyższe odznaczenie rzemieślnicze, jakim jest „Szabla Kilińskiego”, przyznawana za wybitne zasługi dla rozwoju rzemiosła polskiego. Został też nowotarżanin odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Życiową pasją i powołaniem Józefa Trzcińskiego było ratownictwo górskie. Czynnym ratownikiem GOPR – w Sekcji Operacyjnej Nowy Targ – był on od roku 1964. Jego inicjatywa to budowa Stacji Ratunkowej na Długiej Polanie. W latach 80-tych  pełnił funkcję członka Zarządu GP GOPR, pracując również w  komisji rewizyjnej. Jako ratownik uczestniczył w wielu akcjach i wyprawach. Zasługi dla GOPR-u  uhonorowały Srebrna i Złota Odznaka GOPR, także Srebrny Krzyż Zasługi. Teraz już będziesz pełnił dyżur na niebieskich polanach… – żegnają go koledzy ratownicy.

Przez wiele lat działając w samorządzie miejskim, angażując się zwłaszcza w komisję budżetowa, doszedł Józef Trzciński do funkcji wiceprzewodniczącego Rady Miasta. Na tym polu również dał się poznać jako rozważny pragmatyk z bardzo dobrą znajomością problemów i potrzeb lokalnej społeczności.

Kiedyś w wywiadzie powiedział:

– Cieszę się, że mogę iść przez miasto z podniesioną głową. I chcę być człowiekiem w każdym calu. Ojciec dał mi przykład prawości, uczciwości, a ja powtarzam moim synom: na prawości i uczciwości jeszcze nikt nie stracił.

Uroczystości pogrzebowe rozpoczną się dzisiaj o godz. 9.00, żałobną Mszą św. w kościele św. Anny.

 (asz)