Promocja książki przybrała formułę rozmowy z autorką – zadawane pytania odnosiły się do zawartości tomu, prezentując go krok po kroku. Czasami uchylano rąbka tajemnicy, częściej padało jednak “to już sobie Państwo muszą sami doczytać” (np. skąd wziął się pomysł, by w herbie “Jatek” widniała skrzydlata świnka). Odsłony kolejnych rozdziałów prezentowane przez samą autorkę, Ludmiłę Figiel, przy wsparciu zdjęć i reprodukcji wyświetlanych na ekranie, dawały obraz tego, jakiego rodzaju monografii można się spodziewać – że momentami będzie zabawna (fragmenty wpisów z ksiąg pamiątkowych), ale i głęboko filozoficzna, na pewno nie stricte faktograficzna, mimo że pisana przez historyka.

Pisarski styl docenił prof. Andrzej Małkiewicz, który recenzował monografię: – Książka jest po prostu świetnie napisana, czytanie jej to przyjemność – powiedział. Galerię “Jatki” porównał do swojego ulubionego, mało znanego muzeum w Bazylei, które nie sili się, by być słynne i by odwiedzały je tłumy, którego właścicielom zależy jedynie na tym, by stanowiło “najlepszą galerią na świecie”. – Galeria Jatki powoli zbliża się do tego poziomu – skonstatował pół żartem, pół serio. 

Wśród zaproszonych na scenę znaleźli się też m.in. Marcin Ozorowski, Krzysztof Kuliś, Leszek Pustówka. Wanda Szado – Kudasik przeczytała swój wiersz poświęcony nowotarskiej galerii, a Beata Zalot – opowiadanie.

Spotkanie poprowadziła Anna Szopińska, a część artystyczną zapewnił Big Band pod batutą Marty Łapczyńskiej. 

Burmistrz Grzegorz Watycha wraz z zastępcą Waldemarem Wojtaszkiem w dowód uznania wręczyli autorce kwiaty oraz obraz Wacława Jagielskiego – jednego z artystów, którzy prezentowali w “Jatkach” swoje dzieła. Dyrektorka “Jatek” Anna Dziubas podziękowała autorce, sponsorom wydawnictwa, ale i tzw. “szeregowym pracownikom” galerii.

Dwugodzinne spotkanie zakończył niezwykły akord – zaprezentowano archiwalne, kręcone kamerą z ręki nagrania dokumentujące otwarcie “Jatek” w 1991 roku. Idealnie zestawione z granym na żywo przez Big Band standardem jazzowym “Night in Tunisia” wprowadziło zebranych w niezwykle sentymentalny nastrój…

Więcej na temat samej monografii pisaliśmy tutaj. 

/os