Wykładowca odwiedził nowotarską Uczelnię na zaproszenie pani dr Ewy Paneckiej, Koordynatora Kierunku Filologia Angielska PPWSZ.

Wykład „Sacred love in Shakespeare’s Romeo and Juliet” był szczególnie istotny dla studentów i wykładowców Filologii Angielskiej PPWSZ, ale przyciągnął również studentów innych kierunków zainteresowanych językiem angielskim i literaturą Szekspira.

Profesor, dał się poznać jako osoba niezwykle miła, otwarta, o szerokim horyzoncie zainteresowań naukowych. Fachowo odpowiadał na zadawane pytania i chętnie rozmawiał z zebranymi po wykładzie. Profesor zapowiedział kolejne wykłady w języku angielskim w nowym roku akademickim. „The students were absolutely superb, and it was a joy to speak to people so well-informed, prepared and attentive” – komentował prof. Kilroy. (Słuchacze byli wspaniali, ogromnie miło było porozmawiać z osobami dobrze zapoznanymi z tematyką i uważnie słuchającymi.)

Na początek wykładu, profesor przywołał dzień 30 października 1984 – dzień, w którym wyłowiono z Wisły ciało bł. księdza Jerzego Popiełuszki. Ten kapłan zginął za bycie wiernym swoim wartościom, za obronę człowieka w jakże trudnych czasach dla przeciętnego Polaka, robotnika, bezrobotnego.

W 1595 dwóch jezuitów i poetów Robert Southwell i Henry Walpole poddanych było torturom i zginęło za wartości katolickie. W czasach gdy można być torturowanym i zabitym za odprawienie mszy, na deski sceniczne trafiła sztuka „Romeo i Julia.”

Profesor Kilroy zachęcał czytelników sztuki Szekspira aby zgłębili jej treść i wyszli poza hollywoodzki portret młodych kochanków. Tytułowi bohaterowie zakochują się w trudnych czasach konfliktów, buntu, wściekłości i przelanej krwi, ale jest to również sztuka o świętości.

Szekspir nie napisał „sceny balkonowej”. Została ona stworzona na potrzeby teatru i sceny.

Tak naprawdę szekspirowscy Romeo i Julia spotykają się w ogrodzie hortus conclusus. Jest to ogrodzony ogród znanykatolikom z „Pieśni nad pieśniami” Starego Testamentu. Przy kolejnej lekturze „Romeo i Julii” warto rozważyć, iż Julia reprezentuje postawę Kościoła katolickiego trwającego przy swojej wierze (she remains faithful), czekającego na lepsze czasy (she lies low until better times arrive), pozorującego swoją śmierć (she feigns death). Romeo reprezentuje postawę kościoła pielgrzymującego, spieszącego, ufającego swoim oczom, wpadającego w rozpacz.

Ojciec Laurenty, niezwykle znacząca postać w sztuce (Akt 3, Scena 3), mówi do niego:

”Romeo, come forth. Come forth, thou fearful man.

Affliction is enamoured of thy parts,

And thou art wedded to calamity.”

„Romeo! Pójdź tu, pognębiony człeku!
Smutek zakochał się w umyśle twoim,
I poślubiony jesteś niefortunnie.”

  Nie sposób interpretować „Romeo i Julii” zaznaczał Profesor bez wcześniejszego zapoznania się z „The Tragicall Historye of Romeus and Juliet,” utworu Artura Brooka, opublikowanego w 1562. Podkreślił jednak, iż podczas gdy Brookeokreślił zakochaną parę jako ofiary niesprzyjającego losu, których namiętność była siłą destrukcyjną. Szekspir, obwinia ówczesny świat i miasto Veronę, za tragedię, która miała miejsce. Miłość opisana jest słowami death-marked love (miłość naznaczona śmiercią). Istotną część wykładu stanowiło również nawiązanie do „Vita Nuova” (powstałego 1292-1295)autorstwa Dante Alghieri’ego. W utworze tym pielgrzymi w drodze do Rzymu tzw. Romei pragną ujrzeć tam wizerunek twarzy Chrustusa na chuście (welonie) Weroniki. Pielgrzymi więc mogą być określani słowami palmers (Palmieri),pilgrims (Pellegrini), romeos (Romei), w zależności od tego gdzie podróżowali. 

Wiara katolicka w angielskim społeczeństwie za rządów Elżbiety I była stłumiona, praktykowana w sekrecie, wyjaśniałProfesor. Tym bardziej istotna staje się symbolika i właściwa interpretacja słów zawartych w omawianej sztuce oraz sceneria.

tekst: Jadwiga Laskowska

/os