Włącz dźwięk

Cały sobotni wieczór zaaranżowany był tak, by goście mogli się poczuć jak w paryskiej kawiarni, a więc: zaproszenia, kotyliony, wysokie obcasy i wytworne kreacje pań, gięte krzesła przy stoliczku na scenie. O parę słów od serca byli poproszeni ci, którzy „powiedzieli TAK zdrowieniu”, czyli przyczynili się do tego, by mieszkańcy Nowotarszczyzny, którzy borykają się z różnego rodzaju psychicznymi dysfunkcjami, znaleźli w swoim miejscu bytowania pomoc skrojoną na miarę ich indywidualnych potrzeb.

O środki na tworzenie środowiskowych centrów zdrowia psychicznego zdecydowały się starać tylko cztery szpitale w Polsce, w tym Podhalański. Projekt o wartości 17 milionów zł został rozpisany na trzy lata. Jedno z podstawowych działań zaistniałego w szpitalnym kompleksie Centrum, to współpraca z ośrodkami pomocy społecznej w czternastu gminach powiatu i pomoc świadczona przez mobilne zespoły.

O aktywności nowej placówki na różnych polach mówiła dyrektorująca Środowiskowemu Centrum realizatorka projektu, Ewa Piątkowska. Dla dyrektora Podhalańskiego Szpitala, Marka Wierzby, Centrum to oczko w głowie i innowacyjny model opieki psychiatrycznej. Dlatego też mówił o zamiarach rozszerzenia tego projektu również na powiat tatrzański. A nie byłoby tego dzieła bez przyzwolenia i starań władz powiatu, które okazały wiele życzliwości dla projektu podejmującego problem coraz mocniej dotykający całej populacji, również młodzieżowej. Zna go najlepiej współpracująca z Centrum specjalistka w dziedzinie psychiatrii – doktor Ewa Makieła. Ona z kolei zwracała uwagę na najczęstszą przyczynę utajniania narastających problemów psychicznych: wstyd i strach.

Tymczasem ideą gali, obmyślonej i reżyserowanej przez Oliwię Korczak, z pomocą uroczej konferansjerki, Marii Urbańczyk, było pokazanie, że osobom dotkniętym takimi kłopotami należą się najwyższa jakoś życia, szacunek, uznanie i doborowe towarzystwo w całym procesie zdrowienia. A że wzorce dobrych zachowań wywodzą się z Francji – od nich wzięło tytuł, poziom i sznyt całe prawie trzygodzinne wydarzenie.

Kolejnym jego elementem był performens z udziałem doradcy zawodowego oraz podopiecznych Centrum, aktorów Teatru Akceptacji Pomocy i Zmiany. Ten dramatyczny akcent miał zwrócić uwagę, z jakimi trudnościami, z jakim traktowaniem na rynku pracy spotykają się osoby odbiegające od psychicznej normy.

Natomiast o tym, jak ludziom przytłoczonym problemami z przeżywaniem rzeczywistości potrafią rosnąć skrzydła – mówiła instruktorka zajęć plastycznych, Magdalena Sięka-Kędzierska. Owoce artystycznej kreatywności wszyscy uczestnicy gali mogli oglądać w kawiarni na dole. Obrazy inspirowane Paryżem i jego klimatami, zdumiewają wrażliwością, kolorystyką, kompozycją, poziomem.  W otoczeniu tych dzieł goście mogli się delektować lampką wina i wykwintnym cateringiem przygotowanym przez Katarzynę Wiśniowską.

A nastroje podczas gali zmieniały się jak w kalejdoskopie – po chwili było już cudownie, urokliwie, melodyjnie: za sprawą czwórki utalentowanych reprezentantów Studia Piosenki Young Stars z Raby Wyżnej, pod kierunkiem Beaty Czajki-Rolińskiej. Francuski repertuar w wykonaniu dwóch trójki miejscowych wokalistów: Emilii Chromy, Gabrieli Szyszki i Konrada Wrocławiaka, z akordeonowym akompaniamentem gościnnie występującego krakowianina Konrada Ligasa – publiczność przyjęła wręcz entuzjastycznie, zwłaszcza po finałowym wykonaniu równie pięknej jak trudnej piosenki “Belle” z musicalu “Dzwonnik z Notre Dame”.

Clou programu gali stał się spektakl „Wybieleni” – obmyślony i reżyserowany przez twórczynię Teatru Akceptacji Pomocy i Zmiany – Oliwię Korczak. Wokół tej ambitnej inscenizacji, przygotowywanej cztery miesiące, był osnuty cały scenariusz gali. Kilkuosobowa grupa aktorów na scenie dała z siebie wszystko, by pokazać, jakie emocje kierują zachowaniami osób naznaczonych psychicznym brakiem: samotnością, bólem, niemocą, lękiem, ograniczeniem. I jak tych samych ludzi potrafią przeobrazić empatia, zrozumienie, życzliwość, uznanie. Poruszające kreacje w ascetycznej scenografii, symbolikę i wymowę inscenizacji  publiczność przeżywała w ciszy jak makiem zasiał. A potem nagrodziła brawami na stojąco. W kuluarach jedni porównywali spektakl z teatrem Kantora, inni dzielili się odczuciem, że aktorzy wcale nie odgrywali ról i tacy są naprawdę. Wiele osób pytało, czy mieli okazję oglądać zawodowych aktorów.

A wisienką na smakowitym torcie sobotniego wieczoru był koncert wyjątkowego gościa z Warszawy: obdarzonej niezwykłym głosem i równie fascynującą osobowością Natalii Niemen – śpiewaczki grającej na altówce i harfie celtyckiej, autorki tekstów i muzyki, uczestniczki wielu muzycznych projektów, przy tym artystki sztuk plastycznych. Córka kultowego pieśniarza i kompozytora wykonała kilka własnych utworów z pozytywnym przesłaniem, dała się też jednak uprosić o zaśpiewanie nieśmiertelnego hitu ojca: „Dziwny jest ten świat”.   

Na gali, która swoim zamysłem potrafiła przekonać wielu sponsorów i miała się wpisać w proces budzenia świadomości, przywracania godnego miejsca osobom dotkniętym psychicznymi problemami – reprezentowane były różne środowiska: medyczne, samorządowe, biznesowe, artystyczne, charytatywne, społecznikowskie. I na pewno przyniesie to dobre skutki. Pozostaje oczywiście pytanie o kontynuację projektu, który za pół roku będzie miał swój finał.

(asz)