Edukacja wczesnoszkolna – lekcja 12. Dodawanie i odejmowanie w zakresie dwudziestu
Włącz dźwiękDzieci w okresie wczesnoszkolnym są na specyficznym etapie rozwojowym: pod względem fizycznym, umysłowym i emocjonalnym. Dlatego rodzice szukają dla nich lepszych rozwiązań dydaktycznych.
Do tego rozwoju musi być dostosowany odpowiedni system nauki.
Uczeń w tym wieku poznaje to wszystko, co widzi, co przesunie czego dotknie. Chce o tym opowiedzieć, stara się znaleźć jeszcze inne, swoje własne rozwiązanie itd.
Obecnie mamy system nauki polegający na wypełnianiu luk testowych w oparciu tylko o znaki. Tak można częściowo uczyć dzieci w klasach starszych. Natomiast mały uczeń niewiele z tego rozumie, nie potrafi samodzielnie rozwiązać zadania domowego.
Rodzice mają ogromny problem, na własną rękę szukają innych rozwiązań dydaktycznych. Potwierdzają to załączone filmiki. Rodzice nie mogą wytłumaczyć sposobu rozwiązania zadania domowego, bo uczniowie nie posiadają odpowiednich wyprawek z pomocami naukowymi.
JAKA WYPRAWKA DLA MAŁEGO UCZNIA?
Wyprawka zakupiona przez rodziców dziecka powinna służyć przyswajaniu wiedzy. Warunkiem koniecznym jest to, że wyprawka musi zawierać elementy pozwalające na prowadzenie zajęć w formie zabawy. Musi być także dostosowana do procesu poznawczego, tj. od wrażeń, wyobrażeń, pojęć – aż po wiadomości, umiejętności i sprawności.
Wyprawka nie powinna zawierać ćwiczeń do wypełniania, które zmuszają do siedzenia w ławkach. Dziecko nie jest na tym poziomie umysłowym, przyswaja wiadomości drogą manipulacji na różnych przedmiotach, wykorzystując wszystkie swoje zmysły. Tak więc wyprawka szkolna powinna pomagać nauczycielowi w prowadzeniu zajęć na lekcji, a przede wszystkim uczniowi w łatwym i przyjemnym poznawaniu rzeczywistości.
Wyprawka powinna zawierać pomoce do opracowania pojęcia liczby i działania arytmetycznego oraz wiadomości z zakresu gramatyki i ortografii, także poprawnej pisowni. Wszystkie te funkcje musi spełniać wyprawka szkolna dla klas I – III.
Źle przygotowana wyprawka szkolna dla małego dziecka nie pomoże mu w nauce, wręcz przeciwnie, może utrudnić kontakt nauczyciela z uczniem.
Wyprawka spełniająca wszystkie wyżej wymienione potrzeby dziecka została opracowana przez nauczycielkę i sprawdzona w praktyce. Opis znajduje się na stronie www.eduzirena.pl.
Przed wprowadzeniem pojęcia drugiej dziesiątki nauczyciel musi się przekonać, czy uczeń rozumie wielkość liczby pod względem kardynalnym, czy nie przelicza składników oddzielnie każdego, by potem jeszcze raz wszystko razem przeliczać. Mogą występować trudności w czasie rozkładania liczb na składniki w oparciu tylko o znaki czyli cyfry.
W tym przypadku uczennica rozkłada liczbę 15 na składniki. Dysponuje rozsypanką liczbową i liczydełkami w postaci kropek. Niektóre łatwiejsze przypadki uzupełnia dobrze. W sytuacji trudniejszej pokazuje nam, jak może samodzielnie uniknąć problemu. Już wie, że składniki możemy zamieniać miejscami, wie też, że jeżeli któryś składnik zmniejszy o 1, to drugi składnik musi być zwiększony o 1, by suma pozostała taka sama.
Pewne pojęcia – jak suma i różnica – są wprowadzane systematycznie w miarę możliwości uczniów. Jak widać, ten uczeń doskonale sobie radzi z przedstawianiem sumy i z użyciem pełnych dziesiątek oraz jedności.
Nauczyciel może już zaplanować na następną lekcję takie zajęcia dla uczniów.
Uczeń otrzymał ruchomą tabelkę funkcyjną, powinien ją poprawnie ułożyć, a czy tak będzie – zobaczymy. Uczeń wypełnia i tłumaczy, co zrobił i dlaczego. Temu uczniowi już możemy stopniowo wprowadzać następne dziesiątki.
A jak sobie poradzi mały Franuś ?
Zaznacza sobie pola, które ma obliczać i nawet wie o tym, że w dopełnianiu do 10-ciu trzeba brać pod uwagę większy składnik i do niego dodaje mniejszy składnik, niezależnie od miejsca na jakim się znajduje. Uczeń już nie korzysta z żadnych liczydełek, potrafi rozkładać liczby w zakresie 20 na składniki.
A jaka może być inna forma zadania domowego w klasie pierwszej?
Uczeń ma szereg kartoników z wypisanymi liczbami od 1 do 20.
Wylosuje jeden kartonik, odwróci go na drugą stronę i zobaczy, jaką ma liczbę. Musi ją przedstawić w formie sumy i różnicy.
Uczeń nie wypełnia luk testowych, wyszukuje nowe, własne rozwiązania, jego mama może zobaczyć, ile wiadomości już zdobył jej synek w szkole.
A teraz trudniejsze przypadki w odejmowaniu w zakresie 20.
Tu zaobserwujmy, jakie czynności myślowe musi wykonać uczeń. On zademonstruje nam sposób obliczeniowy.
Uczeń doskonale sobie radzi i już w niedługim czasie wykona takie same działania, posługując się tylko znakami liczb.
Takich ćwiczeń z objaśnianiem musimy wykonać więcej, jeśli chcemy, by wszyscy uczniowie dobrze opanowali wiadomości z tego zakresu.
Komentarze