Ta data, rozpoczynająca wypadki zwane przez część historyków czwartym, najkrwawszym rozbiorem Polski i tragedię Polaków żyjących na wschodnich krańcach Rzeczypospolitej – jak się kolejny raz okazało – łączy ludzi ponad lokalnymi sporami o wojenną historię. Przypomina o tajnych knowaniach wrogich Polsce sił i eksterminacji kilku milionów Polaków. 

Tak Józef Wissarionowicz Stalin wziął odwet za powstrzymanie sowieckiej nawały w sierpniu 1920 r. Tak spełniały się plany Wiaczesława Mołotowa – aby nic nie zostało z „poczwarnego bękarta Traktatu Wersalskiego, który żył kosztem niepolskich narodowości”. Napaść doprowadziła do masowych prześladowań narodowościowych na przyłączonych do ZSRR terenach wschodnich II Rzeczypospolitej – aresztowań i osadzeń w obozach koncentracyjnych, egzekucji, morderstw i powszechnych deportacji.

Na Mszę do kościoła św. Katarzyny przybyły poczty sztandarowe szkół, instytucji, związków i stowarzyszeń, delegacje służb mundurowych, kombatantów, posłanka Anna Paluch i senator Jan Hmamerski jako reprezentanci parlamentarzystów. Wagi przydawała tej uroczystości obecność rodzin ofiar Katynia oraz rodzin osób, które zginęły na Wschodzie skutkiem sowieckiej agresji i aneksji terytorium. 

Apel Poległych – z wieloma nazwiskami Podhalan – odczytał dowódca pocztów sztandarowych, Franciszek Sołtys, a krótkie słowo wygłosił starosta Krzysztof Faber, mówiąc o świadectwie danym prawdzie jako o hołdzie dla poległych i zamordowanych; o pamięci tego ogromu cierpień jako przestrodze dla nas i przyszłych pokoleń; o długiej zmowie milczenia wokół tej masowej zbrodni. 

Śpiewaczą oprawę rocznicowej Mszy zapewnił Miejski Nauczycielski Chór „Gorce”. W murach świątyni przejmująco zabrzmiała pieśń „Bogurodzico Dziewico…”.  

Ponieważ ulewa przeszkodziła w przeniesieniu drugiej części obchodów przed Krzyż Katyński – udały się tam tylko delegacje ze zniczami i wiązankami kwiatów.

/as